నా ప్రేయసి కై ...

తొలిమంచు వేళే ఇల కు పులికింతలెందుకు...
పండు వెన్నెల్లో మది కి పరవశమెందుకు...
నీ నవ్వు తోనే నాలో ఈ మైమరపులెందుకు...
చెప్పగలవా నీవైనా...తెలుపలేరే ఏ కవులైనా...

నీ కోసం వేచాను పగలల్లా సూర్యుని కాంతినై...
నిన్నే కలవరించాను నిశి లోని ఆ శశి నేనై..
నింగి లోనే దాగాను నిన్నే చేరని చినుకునై..
నీ చెంత వాలాను ఇలా మాటల జడి వాననై..

నిదురించే పసిపాపడి సిరిమువ్వల రాగం...
చిగురించే ప్రతి పువ్వు లో కనిపించే భోగం...
ఉదయించే సమయాన కొవెల్లో దేవుని వైభోగం...
పరుగెత్తే కాలాలు నిలిచి చూచేటి సౌందర్యం...

ఓ రూపం లా ఇవి కొలువైతే...
దరి చేరమనే వాటి పిలుపైతే...
నీ యెదసడులే నా యెదుటన వినబడవా...
నా యెద లో నీ సందడులే మొదలవవా...

నువ్వుంటే...నా కలల రారాణి గా...
కొలువుంటా...నీ నవ్వుల పారాణిగా...
కాదంటూ నువ్వెళితే...నిష్కర్షగా...
కలకాలం ఆనందం...నన్ను వెలివేయదా...
ఏ సంతోషం ఇటుగా రాలేదు గా...